I was doing some veechar on Barah Maha Tukhari and first Pauri’s aarths done by Prof. Sahib Singh are confusing. He says:

ਹਰਿ ਰਚਨਾ ਤੇਰੀ ਕਿਆ ਗਤਿ ਮੇਰੀ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਘੜੀ ਨ ਜੀਵਾ ॥

ਹੇ ਹਰੀ! ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਰਚੀ ਮਾਇਆ ਵਿਚ ਰੁੱਝਾ ਪਿਆ ਹਾਂ । ਮੇਰਾ ਕੀਹ ਹਾਲ ਹੋਵੇਗਾ? ਤੈਥੋਂ ਬਿਨਾ (ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਤੋਂ ਬਿਨਾ) ਇਕ ਘੜੀ ਭੀ ਜੀਊਣਾ ਕੇਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਹੈ?

I don't see any word that hint that there are questions in the pankti. The aarths make no sense because those who realize that life without Waheguru is waste do not engross themselves in maya.

ਜਿਸ ਲਈ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਯਾਦ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਇਕ ਘੜੀ ਭੀ ਜੀਊਣਾ ਔਖਾ ਹੈ ਉਹ ਮਾਇਆ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਰੁੱਝ ਸਕਦਾ ।

In my opinion, the jeev is doing pukaar to Waheguru and saying:

ਹੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ! ਦੇਖੋ ਤੁਹਾਡੀ ਰਚਨਾ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਇਕ ਘੜੀ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਜੀਊ ਨਹੀ ਸਕਦਾ ।

This way the next pankti ties in perfect. Any clarification would be great.

Bijla Singh jeeo,

Quote:

ਹਰਿ ਰਚਨਾ ਤੇਰੀ ਕਿਆ ਗਤਿ ਮੇਰੀ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਘੜੀ ਨ ਜੀਵਾ ॥
ਹੇ ਹਰੀ! ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਰਚੀ ਮਾਇਆ ਵਿਚ ਰੁੱਝਾ ਪਿਆ ਹਾਂ । ਮੇਰਾ ਕੀਹ ਹਾਲ ਹੋਵੇਗਾ? ਤੈਥੋਂ ਬਿਨਾ (ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਤੋਂ ਬਿਨਾ) ਇਕ ਘੜੀ ਭੀ ਜੀਊਣਾ ਕੇਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਹੈ?

I don't see any word that hint that there are questions in the pankti. The aarths make no sense because those who realize that life without Waheguru is waste do not engross themselves in maya.

I think Professor Sahib Singh has interpreted 'ਕਿਆ ਗਤਿ ਮੇਰੀ ' as a question i.e. ਮੇਰੀ ਗਤਿ ਕੀ (ਕਿਆ) ਹੋਵੇਗੀ। i.e. ਮੇਰਾ ਕੀਹ ਹਾਲ ਹੋਵੇਗਾ?

'ਹਰਿ ਰਚਨਾ ਤੇਰੀ ' has been interpreted as ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਰਚਨਾ ਵਿਚ (ਖੁਭਿਆ ਹਾਂ)।

Quote:

In my opinion, the jeev is doing pukaar to Waheguru and saying:
ਹੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ! ਦੇਖੋ ਤੁਹਾਡੀ ਰਚਨਾ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਇਕ ਘੜੀ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਜੀਊ ਨਹੀ ਸਕਦਾ ।

This way the next pankti ties in perfect. Any clarification would be great.

The meanings that you have derived don't violate viyakaran as far as I know. I personally like your meanings but if I were to interpret this pankiti, I would do it as follows. The first part is similar to yours:

ਹੇ ਹਰੀ, ਤੇਰੀ ਰਚਨਾ ਵਿਚ ਭਾਵ ਤੇਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਦੇਖ ਮੇਰੀ ਕੈਸੀ ਹਾਲਤ ਹੈ। ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਸਖਣਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਭਾਵ ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਵਿਹੂਣਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਇਕ ਘੜੀ ਵੀ ਮੈਂ ਜੀਊਂਦਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ (ਭਾਵ ਮੁਰਦਾ ਹਾਂ)।

Kulbir Singh

Here is one more question:

ਅਵਗਣ ਮਾਰੀ ਮਰੈ ਨ ਸੀਝੈ ਗੁਣਿ ਮਾਰੀ ਤਾ ਮਰਸੀ ॥
According to Prof Sahib Singh word ਮਰਸੀ means “being saved” but this does not make sense to me because this word means to die. In my opinion, this word is used metaphorically to describe death of self (ego). In other words, Guru Sahib says that those who indulge in vikaars die in vain and never become successful in reaching the ultimate goal but dying by sift-salah is the real death.

ਜੋ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਕਰਕੇ (ਪਿਆਰ ਵਿਚ) ਮਾਰੀ ਗਈ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿਚ ਮਰ ਗਈ ਭਾਵ ਜੀਊਦਿਆਂ ਹੀ "ਮੈਂ" ਦਾ ਖਾਤਮਾ ਹੋ ਗਿਆ ।

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਹੁਕਮੈ ਬੂਝੈ ਸੋਇ ॥

I may be wrong in my understanding.

Veer Bijla Singh jee I concur with the interpretation that you did. The word ਮਰਸੀ here seems to have been used in the meanings of death of Hau or Mai.

Baaki Bhai Baani Agam Agaadh Bodh hai.

Daas,
Kulbir Singh

The next pankti causes some confusions.

ਨਾਮੁ ਭਗਤਿ ਦੇ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬੈਠੇ ਅਜਹੁ ਤਿਨਾੜੀ ਆਸਾ ॥

ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨਾਮ ਤੇ ਭਗਤੀ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਨਿਜ ਘਰ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਆਸ ਹੈ

These meanings are not clear to me because:

ਜੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨੇ ਨਾਮ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਮਿਲਾਪ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ । AND

ਨਿਜ ਘਰ ਵਿਚ ਕਿਵੇਂ ਬੈਠਿਆ ਜਾਏ । ਕੀ ਨਾਮ ਨੂੰ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਵਸਾਉਣਾ ਹੀ ਨਿਜ ਘਰ ਵਿਚ ਬੈਠਣਾ ਹੈ ।

What is the deeper meaning behind this pankti?

ਵੀਰ ਬਿਜਲਾ ਸਿੰਘ ਜੀਓ,

ਜਿਨੀ ਕੁ ਦਾਸ ਨੂੰ ਸਮਝ ਆਈ ਹੈ ਇਸ ਪੰਕਤੀ ਦੀ, ਉਹ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ ਜੀ:

ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਰੂਪ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਨਾਮ ਦਿਤਾ ਹੈ, ਉਹ ਨਿਜ ਘਰ ਵਿਖੇ ਬਸੇਰਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਅਜਹੁ ਭਾਵ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ (ਤਿਨਾੜੀ) ਤਾਂਘ ਭਾਵ ਮਿਲਨ ਦੀ ਆਸ ਲਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।

ਗੱਲ ਹੈ ‘ਤਿਨਾੜੀ’ ਲਫਜ਼ ਦੀ। ਇਸ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਤਿਨਾਂ ਦੀ ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਅਰਥ ਸਪਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਬਾਣੀ ਅਗੰਮ ਅਗਾਧ ਬੋਧ ਹੈ। ਭੁਲ ਚੁਕ ਦੀ ਮਾਫੀ ਜੀ।

ਦਾਸ,
ਕੁਲਬੀਰ ਸਿੰਘ